Wat creëer je als je drie Zaanse meiden in Indonesië bij elkaar laat komen, zij nog niet gefeest hebben tijdens hun vakantie, zij tegelijkertijd in het paradijs -genaamd Gili-eilanden- verblijven en het ook nog eens donderdag is? Juistem! Dan ontstaat er een Thirsty Thursday zoals zij die kennen van de Noire!
Dit is mijn laatste reisblog van mijn avonturen in Indonesië.
11 september: Back to Gili T.
Vandaag ga ik terug naar Gili Trawangan en haal -voor de verandering- de openbare boot. Ik spreek met Sophie en Lianne af bij het strandtentje The Exile. Het bevindt zich aan de andere kant van het eiland en gezien je ook op dit eiland alleen ter paard, ter fiets of met de benenwagen kunt, huur ik een fiets. Mijn Google maps is iets van streek en kom langs plekken waar je ’s avonds (en overdag trouwens ook niet) niet graag wilt fietsen. Als ik palmbomen begin te zien en de zee hoor, duurt het het niet lang voordat ik bij de meiden ben.
Sophie en Lianne hebben alvast een fles wijn besteld en al snel smaakt dit veel te lekker! Ondanks dat het vandaag ietsje te hard waait, is het hier heerlijk ontspannen en genieten we van het mooie uitzicht!
Als de wind ons toch iets teveel wordt, besluiten we wat rond te fietsen en drinken we onze San Miguel biertjes -die over datum zijn- voor de helft leeg om vervolgens een gratis Bintang biertje te eisen. Nja, Lianne regelt het voor ons. Yup, ik was weer aan het bier. En het was zelfs nog voor 16:00. Zo gaan die dingen als je in het paradijs bent.
Gezien happy hour bij Egoïste om 16:00 begint, besluiten we daar een hapje te eten en wat cocktails te drinken. Het leek zowat het begin van geen einde, want nadat we ons hebben opgefrist, gaan we door naar reggaebar Sama Sama. Een superleuke bar met livemuziek! Daar treffen we ook Michael, Daniel en Kasper aan, die ik een paar dagen ervoor heb ontmoet bij Soundwaves en waarmee we de volgende dag gaan snorkelen.
Ik ben benieuwd wat ze dachten toen ze ons aantroffen bij Sama Sama (ok, stiekem weet ik dit wel), want we waren al behoorlijk in onze bubbel. Wij met onze grote mond dat het dorstige donderdag is en maar door blijven gaan, terwijl we de volgende ochtend 08:00 paraat moeten staan voor onze boottrip. Maar goed, na een gebruikelijk valpartijtje met de fiets, een Magnum almond en lichtgevende algen te hebben gezien in de zee en aan de kust (zeevonk), was het korte nachtje slapen het dubbel en dwars waard!
12 september: snorkeltijd!
Vandaag staat de boottrip op de planning om te gaan snorkelen en een bezoekje te brengen aan Gili Air. Blijkbaar doet de zee ons goed, want we voelen ons prima! Alleen is de geleende duikbril van Lianne zo strak, dat ze een gezicht krijgt waar Marijke van Helwegen een moord voor zou doen. Helaas zit snorkelen er voor haar dus niet in. Supermooi om al die vissen te zien en er wordt zelfs een grote schildpad op de bodem gespot! Weer eens wat anders dan die kleintjes die ik aan de kust van Gili Meno had gezien. We lunchen op Gili Air om vervolgens volgas terug te gaan naar Gili Trawangan omdat de golven inmiddels behoorlijk wild zijn geworden door de toenemende wind. Gelukkig zijn we niet misselijk, want het is zacht gezegd een heftig boottochtje terug.
Na al het geflipper en visjes spotten zijn we toe aan een dutje en een zonsessie op het strand. De meiden gaan rond 16:00 naar hun nieuwe onderkomen om daar in te checken en ik relax nog even verder op het strand met Michael, Daniel en Kasper. Rond 18:30 spreek ik met de meiden af om wat te gaan eten bij de local food market. Er hangt een gezellige sfeer en het eten ruikt en ziet er goed uit! Bij een eetkraampje staat een enorme rij en besluiten we daar in de rij te gaan staan. Het eten is overheerlijk, waar helaas onze buikjes die avond anders over denken. Ik moet trouwens zeggen dat dit ook de eerste en laatste keer tijdens mijn vakantie in Indonesië is dat ik last heb van darmproblemen. Tijdens mijn vakantie in Thailand had ik hier bijvoorbeeld veel meer last van.
Aan het einde van deze leuke en gezellige dag, maak ik voor mezelf ook de kanttekening dat ik officieel op alledrie de Gili eilanden ben geweest. Yes!! Doet-een-vreugdedansje.
13 september: bakken en braden
In de ochtend neem ik even tijd voor mezelf en fiets ik tegen de middag richting Pearl Beach Lounge om bij Sophie en Lianne aan te liggen voor een bak- en braadsessie aan het strand. Tevens is dit de laatste dag op het eiland voor de meiden, dus sluiten we deze zonsessie goed af met een San Miguel…. Die wederom ook weer over datum is, haha!
Rond 16:30 gaan we snel terug naar onze cottages om ons om te kleden en bij een sunsetpoint de zon onder te zien gaan. We fietsen naar Ombak Sunset omdat daar een schommel in de zee staat en zorgt voor mooie kiekjes.
Na de zonsondergang eten we bij een Italiaans restaurantje, omdat iedere dag rijst eten op een gegeven moment ook zo gaat wennen. We doen daarna nog een drankje en ondertussen krijgt Lianne naweeën van de food market van de dag ervoor. Ze besluiten naar huis te gaan en ik stuur onze Deense vriendjes een berichtje waar zij uithangen. Ik tref ze bij Soundwaves, wat inmiddels ons “stamkroegje” is gaan geworden. Daniel en Kasper gaan na hun -halve liter- Bintang naar huis en ik drink met Michael nog een drankje. Gin-tonic lijkt deze vakantie de ware vervanger van mijn favoriete drankje vodka lime te worden.
14 september: nog meer ontspannen
Vandaag zijn de meiden naar Bali vertrokken en zijn de jongens de zee op om te vissen. De rest van de dag doe ik niks anders dan relaxen en mijn blog updaten. Na het avondeten voel ik mij wat beroerd en realiseer ik mij dat ik vandaag te weinig heb gedronken. Ik besluit heel even te gaan liggen.
Later op de avond ga ik naar reggaebar Sama Sama om daar nog een drankje met de jongens te doen en Daniel te feliciteren met zijn verjaardag. Het is ook de laatste avond dat ik ze zal zien, want morgen vertrekken ze naar het vaste land van Lombok voor een dag en nacht. Rond 01:00 is het afgelopen en spot ik voor de laatste keer de lichtgevende algen op het strand. Een supermooi gezicht!
15 september: last day in paradise
Vandaag kan er wat uitgeslapen worden en is het mijn laatste dagje op de Gili eilanden. Inmiddels ben ik er alweer een week en heb ik enorm genoten van mijn tijd hier op de eilanden. Nog twee volle dagen in Indonesië en dan is mijn reis alweer op zijn einde. Jeetje, wat is die laatste week snel voorbij gegaan! Er rest mij dus nog een stranddagje voordat ik weer terug moet naar Jakarta.
16 september: reisdagje
Om 05:30 gaat de wekker omdat ik mijn laatste zonsopgang op de Gili eilanden niet wil missen. Ik pak nog wat laatste zonnestraaltjes tot 08:30 en ga dan terug naar mijn cottage.
Om 10:45 check ik uit en loop ik alvast naar de haven om mijn backpack te droppen. Rond 12:30 vertrek ik met de fast boat richting Pandang Bai, Bali.
Daar aangekomen staat mijn taxibusje klaar voor vertrek en reis ik met vijf andere mensen richting het vliegveld van Bali. Het is een gezellige taxirit en grappen we om het feit dat de chauffeur treurige, Engelstalige love songs uit de jaren ’70, ’80 en ’90 afspeelt, maar geen woord Engels spreekt.
Rond 16:30 komen we aan op het vliegveld van Bali en is het nog best lang wachten tot mijn vlucht van 20:50 naar Jakarta vertrekt. Vanaf een bovenverdieping aanschouw ik de aankomsthal, omdat deze wordt afgeschermd met een glazen wand voor de taxichauffeurs.
Voor het opstijgen leg ik mijn tas op mijn schoot en leun ik even met mijn hoofd erop. Na 2,5 uur wordt ik wakker geschud doordat het vliegtuig is gaan landen en ik blijkbaar mijn tas als kussen heb gebruikt. Het is interessant om te zien dat ze met binnenlandse vluchten het niet zo nauw nemen met de veiligheidsvoorschriften. Aangekomen op het vliegveld van Jakarta wordt ik meteen verwelkomt met de vochtige warmte. Ja, die was ik even vergeten. Dat het klimaat op Bali en Lombok anders is dan op Java, wordt bevestigd door mijn haar die weer spontaan stijl wordt.
17 september: mijn laatste dag in Indonesië
Ontbijten kan in dit hotel kan tussen 06:30 en 08:30 en zet daarom mijn wekker om 07:00. Ik ben echter al een uur eerder wakker, omdat het op Java weer een uur vroeger is vergeleken met de Gili eilanden.
Het is lekker rustig in het hotel en ik heb een mooi uitzicht op de binnentuin. Rond 10:00 kom ik de man met de hamer tegen en slaap ik een paar uurtjes. Na dit overheerlijke dutje pak ik alvast mijn backpack in en zet mijn één na laatste blog online. Tijdens het avondeten geniet ik van mijn allerlaatste zonnestralen in Indonesië. Wat ga ik dit missen!
18 september: heading home
Om 22:00 vertrekt mijn taxi naar het vliegveld. Het besef dat mijn terugreis daadwerkelijk is begonnen, is een feit. Aangekomen bij het vliegveld slaat de paniek lichtjes toe wanneer ik (blijkbaar) nog wat extra toeslagen moet betalen. In principe is dit geen probleem, maar wel als er niet kunt pinnen, in de directe omgeving geen pinautomaat is, je al een uur in de rij had gestaan om in te kunnen checken en daarom de boarding tijd ook dichterbij komt. Een vrouw die al een tijdje naast de balie staat te wachten, schiet mij in de ontbrekende financien bij. Hoe lief! Zelf staat de vrouw al twee uur met haar man te wachten om de extra 20 kg bagage mee te kunnen nemen. Blijkbaar is het niet een kwestie van bijbetalen, maar een hoop moeilijk gedoe omdat je toerist bent. Tijdens het boarden kom ik het stel tegen en hebben ze alles kunnen regelen.
Na acht uurtjes vliegen land ik op Dubai en hoef ik daar maar drie uurtjes te wachten. Prima te doen dus. De vermoeidheid slaat wel toe en staat mij nog zeven uur vliegen te wachten. Let’s go!
Na een reis van 18 uur kom ik aan op Schiphol en staan mijn ouders, zusje en schoonbroer mij op te wachten. Fijn om ze weer te zien! Thuis aangekomen in mijn Hobbitshuisje tref ik een bedankbrief aan van mijn lieve vriendin Uzma die tijdens mijn vakantie in mijn huisje heeft gewoond en sluit zij haar brief superlief af.
Jeempie, die 3,5 week is echt snel voorbij gegaan. Mijn eerste keer alleen reizen was een fijne en goede ervaring. Ik heb de Maurena die altijd alles onder controle wilt houden, vooruit wilt plannen en dus vooral niet van verassingen houdt, voor een groot gedeelte kunnen los laten tijdens deze vakantie. Nooit gedacht dat ik alleen met een vliegticket zou kunnen reizen en van dag tot dag te bekijken waar ik heen zou gaan. Yup, nooit verwacht dat ik hiervan zou kunnen genieten. Ik heb mij overigens ook totaal niet eenzaam gevoeld, omdat de momenten dat ik alleen was, mijn eigen keuze was.
Mijn doel om dingen op een rijtje te zetten en vooral tijd voor mezelf te nemen, is geslaagd. De eerste twee weken ben ik bewust veel alleen geweest en heb ik veel kunnen nadenken over alle gebeurtenissen van de afgelopen jaren. Een besef en vooral acceptatie dat er veel met mij, maar ook om mij heen, is gebeurd.
De toekomstvisie(s) die ik een aantal jaar terug had, is zo vervreemd van de persoon die ik nu ben geworden. Mijn leerproces om mij niet te veel vast te klampen aan bepaalde idealen, omdat deze idealen zo tijdsgebonden en situatie afhankelijk zijn. Klinkt allemaal heel logisch, maar dit was heel lang in mijn hoofd een rommeltje omdat veel dingen (iets) te snel de afgelopen jaren zijn gegaan.
Ik heb tijdens deze reis vooral van het NU proberen te genieten, wat resulteerde in mijn liefde voor Indonesië en de waardevolle tijd die ik heb doorgebracht met de mensen die ik tijdens deze reis heb ontmoet. Reizigers die ook hun eigen verhaal hebben en deze met mij hebben gedeeld. Doordat je elkaar niet door en door kent, ben je objectief en zijn er geen vooroordelen. Hoe mooi en fijn is dat! Ik ga daarom ook met gemengde gevoelens terug naar Nederland. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb mijn familie en vriend(inn)en enorm gemist, maar ik had hier ook zo langer kunnen en willen blijven omdat ik zoveel leer door het reizen. Kortom: een mooi streven voor de toekomst om meer en zoveel mogelijk te gaan reizen. Ja, dit is een reis om nooit meer te vergeten. Dit was mijn eerste, maar zeker niet mijn laatste bezoek aan Indonesië!! Zoals Uzma haar brief naar mij afsloot, wil ik graag mijn reisblog op dezelfde manier afsluiten.
Dream it, wish it, do it! And I did!
Liefs, Maurena
maurenalevina.com 