Dit is alweer reisblog nummer drie en daarmee tevens de één na laatste. Met het schrijven van deze blog zit ik alweer over de helft van deze fantastische reis. Cliché, maar de tijd gaat enorm hard!
5 september: Ubud
Vandaag heb ik heerlijk geslapen en vertrek ik rond 10:00 naar Ubud. Ubud staat bekend als artistiek dorpje en na de film eat, pray, love behoorlijk in trek is onder toeristen. Ik wordt afgezet bij Monkey Forest en sta 10 minuten voor de ingang te twijfelen, aangezien dit helemaal niet mijn ding is (ik heb namelijk een beetje nare herinneringen aan de Apenheul). Gezien dit mijn reis ging worden waarin ik oude patronen wil doorbreken en aan bepaalde eigenschappen wilde werken, stap ik alsnog naar binnen.
Als snel merk ik de opmars van dit dorpje en dus ook het bezoeken van deze Monkey Forest. Deze aapjes worden de hele dag gevoerd met bananen die toeristen door het hele woud kunnen kopen. Uiteraard doe ik hier niet aan mee en geniet ik volop van de mooie natuur en bezoek ik drie tempels.
Het dorpje heeft mooie restaurants en leuke winkeltjes. Ik neem een bezoekje aan het paleis en aanschouw daar een mooie Balinese dans. Tegen de avond wordt ik opgehaald en gaan we langs straatkraampjes om het avondeten te halen. En eerlijk is eerlijk, ik eet daar mijn lekkerste saté in Indonesië!
6 september: K-to-the-uta beach!
Vandaag ga ik een dagje naar Kuta en merk meteen een wereld van verschil met Ubud! Kuta kun je bijvoorbeeld wel het Phuket, Salou of Chersonissos van Bali noemen. Het is er supermooi, modern en heeft winkeltjes waar wij in Nederland naar smachten (voor de vrouwelijke lezeressen onder ons: zij hebben wel een Miss Selfridge). Het is een gezellige drukte, maar soms een dwingende drukte. Wanneer ik het strand op loop en op een relaxte manier de omgeving tot mij wil nemen, gaat dit voor geen meter. Om de haverklap wordt er aan mij gevraagd of ik surflessen wil volgen of wil snorkelen. Ik besluit mijn koptelefoon op te doen -wat een uitvinding!- en te genieten van het strand!
Wat is het heerlijk om na 2 weken eindelijk zand aan mijn voetjes te voelen en de zee te zien! Ik besluit daarmee ook zo snel mogelijk naar de Gili eilanden te gaan: alleen maar relaxen, zonnen en snorkelen. Ok, en misschien een beetje feesten. Ik zou haast vergeten wat het is en hoe het moet 😉 Zonder dollen, afgelopen 2 weken heb ik intensief gereisd, veel gelopen en mooie dingen gezien. Tijd voor ontspanning dus!
7 september: durf te ontspannen
Vandaag doe ik naast een beetje zonnen en eten, vrij weinig. Heerlijk!
We rijden een beetje rond en ik boek mijn boottocht en onderkomen voor de eerste dagen op Gili Meno.
8 september: het leed wat reizen met de boot heet
Deze ochtend was het de bedoeling dat ik de snelle boot (fast boat zoals ze dat hier standaard noemen) van 9 uur zou halen. Door autopech haal ik deze niet en kom ik rond half 12 aan. Alle fast boats zijn al weg en kan ik kiezen tussen privé boten (lees: vragen om problemen) of de public ferry (ook dit heeft al standaard een Engelse betiteling).
Ik besluit de public ferry van 12:00 te nemen en meer na 3,5 uur aan bij de haven van Lembar. Tijdens de boottocht probeert een vriendelijke Balinese man een gratis lift te regelen, maar gaan de bussen helaas andere kanten op. Bij aankomst ben ik de enige toerist en is er geen taxi, bus of ander openbaar vervoermiddel te bekennen. Als een stelletje haaien komen ze op mij af en proberen voor de driedubbele prijs een ritje naar de andere haven te brengen. Gelukkig heb ik mij van te voren ingelezen en maak uiteindelijk een prijsafspraak voor de rit naar de haven van Bangsal. Ik betaal 1,5 keer zoveel, maar ik moet wat omdat de tijd dringt. Om 17:00 gaat namelijk de laatste public ferry naar de Gilis en ook de fast boats in verband met het tij en de hoge golven die dag.
De meneer in kwestie -de lul de behanger!- brengt mij ineens naar het plaatsje Senggigi en probeert mij een boottrip voor de dag erna aan te smeren bij één van zijn vrienden. Uiteraard wordt er een hoofdprijs gevraagd en wordt ik na enig aandringen verder vervoerd. Verdikkeme, het is 16:15 en ik krijg een slecht gevoel. Om stipt 17:00 kom ik aan en is de public boat al vertrokken. Ik knijp ‘m behoorlijk, want er liggen inmiddels maar 6 privé boten, waarvan ik weet dat mijn vader hier niet gelukkig van wordt.
Wederom ben ik hier de enige toerist en voel mij een regelrechte, verse prooi. Dit keer hangt er ook geen fijne sfeer en wordt ik haast belaagd met woekerprijzen. Ik kan niet ontkennen dat het huilen mij nader dan het lachen staat en zij dit in mijn ogen kunnen zien. Uiteindelijk kies ik voor de minst onbetrouwbaar uitziende boot en betaal ik veel te veel. Het geld wat ik inmiddels in totaal heb uitgegeven, had ik bij wijze van spreken een privéjet van kunnen huren met massage en drank. Maar goed, afdingen gaat niet en daar blijven is geen optie. Ik moet ergens anders staan en zie inmiddels 3 van de 4 laatste boten weg varen. Ondertussen proberen ze mij alvast de boottrip terug aan te smeren en willen ze mij overtuigen morgen pas de boot te nemen.
Op het moment als ik vraag wanneer mijn boot gaat, zie ik deze langzaam weg varen. De vertrekkende boot zal niet verder gaan dan Gili Trawangan wordt mij verteld, dus ik heb pech. Op dat moment slaat de paniek, het verdriet en de boosheid toe. Ik wil die verdomde laatste boot hebben, dan maar naar Gili Trawangan! Met mijn backpack en rugtas moet ik tot mijn liezen het water in om alsnog op de vertrekkende boot te kunnen stappen. Wat een drama. Gelukkig is het inmiddels donker, want zachtjes biggelen de tranen over mijn wangen. De rit is alles behalve kalm en lijkt het alsof ik in zo’n schommelboot op de kermis of pretpark zit. Yup, dit is de eerste keer dat ik mij alleen voel en alleen reizen eventjes niet meer zo leuk vind.
Aangekomen op Gili Trawangan wordt ik warm omarmd met leuke muziek en behulpzame mensen. Langzaam begin ik rustig te worden en beland ik bij Soundwaves Bungalows, omdat ik wordt aangetrokken door de vrolijke en leuke huisband die speelt. De Schotse eigenaresse geeft mij een mooi prijsje en nodigt mij uit om bij haar aan tafel te zitten. Op de kaart is qua alcoholische versnaperingen alleen bier te vinden en gooi ik mijn principes over boord –gezien ik zelf bijna over boord ging– en drink ik bier. Twee hele flessen zelfs. 😉
Tijdens deze avond leer ik Michael, Daniel en Kasper uit Denemarken kennen. Ik spreek met ze af om mee te gaan snorkelen later die week, dus dat is gezellig! Ook kom ik er via hun achter dat ze wel degelijk andere drankjes hebben naast bier, dus wordt ik getrakteerd op een gin-tonic en een magnum!
9 september: allemachtig Gili Meno, wat ben je toch prachtig!
Aangekomen op Gili Meno valt mijn mond open. Het is hier zo rustig en mooi, de reisboeken hebben zeker niet gelogen! Ik heb een prima onderkomen en besluit vandaag alleen te gaan zonnen, zwemmen en snorkelen!
10 september: “schildpaddenjacht!”
Overdag heb ik wederom twee dingen op het programma staan: zonnen en snorkelen. Op Whatsapp spreek ik Henk Anne en Anke die ik op Bali heb ontmoet en hoor dat zij schildpadden tijdens het snorkelen hebben gezien. Gewoon langs het strand. Dat wil ik ook!
Om 17:30 spreek ik met ze af om een hapje te eten en te drinken, zodat we ook nog de zonsondergang mee kunnen pikken. Met een behoorlijke omloop (ach, je loopt binnen een half uur van de ene naar de andere kant van het eiland) zie ik nog net de zon ondergaan en hebben we een gezellige avond!
Deze afgelopen twee dagen hebben mij erg goed gedaan en heb enorm genoten van de rustige omgeving. Inmiddels heb ik Sophie en Lianne uit Zaandam gesproken en zijn zij op Gili Trawangan aangekomen. Ik vraag ze voor vrijdag mee te gaan snorkelen met Michael, Daniel en Kasper en morgen een drankje te doen. De meiden vinden dit een puik plan, gezien zij ook nog niet hebben gefeest tijdens hun vakantie.
Oooooh shit, ik voel een Thirsty Thursday aankomen! Hoe deze donderdag verloopt met mijn verdere avonturen op (feest) eiland Gili Trawangan, is in mijn laatste reisblog te lezen…
Eén ding kan ik jullie wel vertellen, ik ben verliefd op Indonesië. En dan vooral op de Gili eilanden! 💜
Liefs en groetjes vanuit het paradijs!
Maurena
maurenalevina.com 