Dora’s adventures…

Nieuwsgierig naar de nieuwste avonturen van Dora the explorer? Lees dan hieronder verder!

30 augustus: Hello Yogyakarta!
Vandaag doe ik nog even rustig aan, want man o man wat heeft die jetlag mij te pakken zeg! Het is zo rond de 30 graden, dus loop ik wat rond door de buurt Sosrowijayan. De hoofdstraat heet Malioboro en deze wijk kun je de Khoa San Road (een bekende backpackersbuurt in Bangkok, Thailand) van Yogyakarta noemen. Een drukke straat met taxi’s, becaks, kleurrijke vlaggen en talrijke winkeltjes/barretjes/eettentjes. Ik bekijk het Kratonpaleis van de Sultan en pak meteen ook het waterpaleis mee.

31 augustus: Yogyakarta part 2
Het lijkt een never ending story te worden, want afgelopen nacht zie ik het half 3 worden om vervolgens kwart voor 6 klaarwakker te zijn. In Nederland is het zaterdagnacht en zijn er genoeg mensen wakker om mee te appen. Help Maurena haar nacht door, haha!
Ik besluit rond half 9 te gaan ontbijten en zie voor het eerst toeristen in het hotel. Na het ontbijt (lees: warme hap, want we zijn in Azië!) ga ik de wijk rondom mijn hotel verkennen. De wijk heet Prawirotaman en is een upcoming buurtje. Dit is ook te merken aan de vele en leuk uitziende eettentjes in een nieuwer jasje vergeleken met Sosrowijayan. Het zijn eigenlijk twee hoofdstraten (Prawirotaman I en II), maar genoeg te zien en te doen dus!

Ik stap een willekeurige toko binnen en boek een excursie naar de tempels Borobudur en Prambanan. Dit zou één van de culturele must sees zijn van Java, dus ik ben benieuwd! Ik heb gekozen voor de sunrise tour, dus dat wordt vroeg mijn bed uit! Rond 13:00 ga ik terug naar mijn hotel en besluit een middagje te gaan zonnen bij het zwembad. Het zwembad bevindt zich namelijk op het dak, dus superrelaxed! Er is mooi uitzicht en er zijn weinig mensen rondom het zwembad. Ik lunch wat, trek wat baantjes en neem een cocktailtje. Een prima zondagmiddag dus!!

Het stelletje wat ik vanochtend bij het ontbijt zag, liggen ook bij het zwembad. Ze komen uit Amsterdam/Aalsmeer en ik krijg wat bruikbare tips voor Bali, Lombok en de Gili-eilanden. De rest van de avond lees ik mijn Lonely Planet door om te bekijken waar ik donderdag heen zal gaan. Heerlijk die vrijheid! Rond half 11 lig ik netjes in bed, zodat ik een beetje fris en fruitig die tempels kan bezoeken.

1 september: tempeltje hier, tempeltje daar
Maar natuurlijk! Juist op het moment dat ik eindelijk op tijd kan slapen en de jetlag lijk te verslaan, gaat mijn wekker om 03:00. Ik wordt namelijk om 03:45 opgehaald. Voor degene die mij kennen, weten dat ik mijn wekker snooze en om 03:30 gehaast mijn bed uit ga. Om 03:47 sta ik klaar in de lobby en geef mezelf een schouderklopje. Logischerwijs wordt ik om 04:10 opgehaald -damn, had dus nog 15 minuten kunnen blijven liggen- en rij ik met 8 andere mensen richting de Borobudur. Eerst rijden we naar een berg zodat we de zon achter vulkaan Merapi op kunnen zien komen. Voordat we de zon überhaupt op zien komen, is het uitzicht al adembenemend!


Na zonsopgang rijden we naar de Borobudur tempel en kan ik niets anders zeggen dan dat het dubbel en dwars waard is om zo vroeg je bed uit te gaan. Het is misschien een toeristische trekpleister, maar zeker iets wat je bekeken moet hebben als je op Java bent! Het is wel wat mistig, maar het uitzicht blijft overweldigend! Op het moment dat ik de Borobudur tempel bezoek, valt het reuze mee qua drukte en kan ik voldoende plaatjes schieten zonder toeristen erop. Lucky me!

Ik heb ook geluk in het betalen van de excursie. Betaal je als toerist 30.000 Indonesische Rupiah om de Borobudur tempel te zien, betaal je als inlander slechts de helft. De chauffeur regelt namelijk dat ik voor de helft naar binnen kan, dus pluk ik als halfje de vruchten ervan 😉 Ik wordt een klein beetje raar aangekeken door de groep, want moet via een andere ingang naar binnen, haha!

Rond half 10 vertrekken we naar de volgende tempel: Prambanan! Dit is de grootste Hindoeïstische tempel van de wereld, verteld het informatieboekje. Ook dit heeft haar schoonheid en bijzonder om te zien!


2 september: relaxdagje!
Wegens wat darmprobleempjes zet ik vandaag mijn joker in, besluit even een relaxdagje bij het zwembad in te lassen en maar daar meteen gebruik van om mijn reis te plannen richting Bromo en IJen (vulkanen). Na twee uur puzzelen lijkt het een moeilijke, maar vooral lange opgave te worden. De directe treinritten richting Malang of Probolinggo zitten vol. Ik probeer zelfs een constructie om eerst met het vliegtuig naar Surabaya te vliegen en vanaf daar een trein te nemen naar één van de twee plaatsen. De kortste mogelijke reis zou ongeveer 19 uur duren. Ik besluit daarom mijn planning om te gooien en boek een vlucht naar Bali voor nog geen 38 euro. De vlucht is maar een uur en een kwartier, dus lang nadenken doe ik niet. Deze zomer heb ik Tika leren kennen en vertelde mij familie op Bali te hebben. Na wat contact regelt zij dat ik daar mag verblijven. Haar familie woont naast Ubud en laat dat net de stad zijn waar ik wilde beginnen. Ik ben blij, blij als een blij ei!

3 september: mijn laatste dag in Yogyakarta
Vandaag om 9 uur uit de veren om nog wat uurtjes te slenteren door de stad. Ik doe onder andere een bezoekje aan het Kraton museum, wat eigenlijk niet heel veel voorstelt (stond ook achteraf in de Lonely Planet). De oudere man geeft mij een privétour in het Bahasa Indonesia met af en toe een Engels woord. Gek genoeg snap ik het meeste wat hij verteld. Hij is onder de indruk van mijn tatoeages, de hoeveelheid oorbellen in mijn oren en maakt zich zorgen dat ik als Europese, single vrouw alleen door Indonesië reis. Haha, oeps!

Na vier uur wandelen loop ik terug naar de buurt van mijn hotel, Prawirotaman. Daar doe ik een verlate lunch en leer daar Alexander en Eline uit België kennen. Ze hebben dezelfde dingen gedaan, maar dan op een scooter onder begeleiding van local Beng Beng. Nadat zij terug gaan naar hun hotel, praat ik nog even met Beng Beng. Hij blijkt de eigenaar van het restaurant te zijn en verteld mij dat door de laatste aardbeving alles in deze buurt zo’n beetje was vernietigd (a-ha! Vandaar dat alles er dus zo nieuw uit ziet!) en dat hij alles opnieuw heeft moeten opbouwen. Naast het restaurant runnen, is hij vanaf 2012 ook excursies per scooter gaan geven. Het is niet heel makkelijk rond komen, vanwege de opkomst van buitenlandse bedrijven die ook excursies en vervoer aanbieden. Hij noemt met name het bedrijf ViaVia en verteld dat zij een behoorlijke monopoly hebben, wat ten kosten gaat van de lokale bewoners die ook de kost willen verdienen. Ik snap daarom nu ook beter waarom die mannetjes op hun becak soms wat pushy zijn. Toeristen kiezen uiteindelijk massaal voor zulke bedrijven, mede omdat het in de Lonely Planet staat en de bestuurders allemaal de Engelse taal goed beheersen. Na het horen van dit verhaal, ben ik blij dat ik mijn excursie had geboekt bij een lokaal bedrijf.
Beng Beng biedt mij een Bintang biertje aan en ik weiger deze. Hij moet lachen omdat Eline en ik volgens hem de enige/eerste Europese vrouwen zijn die hij ontmoet die geen bier drinken.

Beng Beng: Maar wat drink je dan?
Ik: Rum of vodka..
Beng Beng: Ok, ik drink ook vodka. Drink je Smirnoff of Absolut?
Ik: Absolut!
Beng Beng geeft mij een high-five en zegt: kom vanavond om 20:00 hier heen, dan zorg ik ervoor dat hier vodka is en doen we een drankje!

Die avond doe ik een klein drankje met deze lieverd en lig ik rond 01:00 in bed. De vodka en gin-tonic doet mijn nachtrust goed, want ik val als een blok in slaap.

4 september: Hellooooo Bali
Om 06:30 wordt ik gebracht naar het vliegveld van Yogyakarta. Als de vlucht naar Denpasar van 07:30 een uur later vertrekt, kijk ik er niet vreemd van op dat er nog niks op het bord staat over mijn vlucht van 08:35.
Ik hoef mij hier niet te vervelen: ik heb een muziekje op, er is gratis Wi-Fi en genoeg oplaadpunten om alle elektronische apparatuur op te laden.

Om 08:45 wordt er omgeroepen dat het vliegtuig omstreeks 09:30 zal vertrekken (Boeh!), dus neem ik een bak koffie om de tijd verder te doden. Ik merk dat ik een beetje een katergevoel heb, dus had een lekkere vette hap nu lekker geweest. Er is alleen een ienieminie supermarkt met alleen kroepoek, chips, koek en snoep. Niet echt wat ik in mijn hoofd had, haha!

Bij het tafeltje naast mij komt een stelletje zitten en al snel raken we aan de praat omdat er eigenlijk al direct “hoi” tegen mij wordt gezegd. Ook zij moeten de vlucht naar vliegveld Denpasar hebben en vertellen mij daarna naar Ubud te gaan. Anke stelt voor om een taxi te delen. Prima plan!
De vlucht stelt niet veel voor (de veiligheidsvoorschriften op het vliegveld trouwens ook niet) en zijn we binnen no-time op Bali. De vlucht is wel supermooi, want we vliegen langs vulkanen met in het bijzonder vulkaan Merapi. Deze behoort tot ’s werelds 16 gevaarlijkste vulkanen.

Aangekomen op vliegveld Denpasar (het vliegveld ligt overigens niet in het plaatsje Denpasar, maar net onder Kuta), hebben we al snel onze backpacks en lopen we rond voor een taxi. Al snel blijkt dat er niet teveel te onderhandelen valt over de (vastgestelde) prijzen en stappen we een taxi in. Onderweg leer ik Henk Anne en Anke uit Groningen beter kennen en is het een gezellige rit waarin we onder andere praten over onze ervaringen in Indonesië en over passies voor wielrennen, garnalen van 250 euro en warm water vissen. (Note: er zit hierboven ook een passie tussen van iemand anders, haha!)

De taxi stopt in de straat van mijn opgegeven adres. We zien een vervallen huis met een armzalig getimmerd bedje voor de deur. De taxichauffeur gaat navraag doen en wij grappen dat zij mij als laatste levend zullen zien. Horror! Uiteindelijk moeten we (gelukkig) ergens anders zijn en rijden we een prachtig woonerf op. Ik wordt ontvangen door een superlieve familie waar ik meteen wordt meegevraagd om een yogales bij te wonen. Gezien ik op één hand te tellen yoga heb gedaan, zal het voor de lezers thuis een supergrappig gezicht zijn geweest. Maurena met d’r eigen lichaam in gevecht. Na de les wordt er met de hele groep gegeten en eet ik voor het eerst in mijn leven met mijn handen, omdat dat op Bali gebruikelijk is. Wederom stuntel ik met het eten en voel mij een kneusje.

Het is echt heel fijn hoe ik wordt opgenomen in de familie en ik van alles mee krijg over de Balinese cultuur. Bij deze wil ik Tika nog even in het bijzonder bedanken. Ondanks dat we elkaar slechts één keer hebben gezien, heeft zij mij aan haar familie voorgesteld en heb ik daarom nu al zo’n mooie, bijzondere en fijne ervaring op Bali. Thanks babe!

Morgen ga ik Ubud verkennen. Op het moment van het posten van deze blog, heb ik dit al gedaan en ben ik op weg naar een dagje Kuta. Deze avonturen kun je lezen op mijn volgende blog! So stay tuned!

Zonnige groetjes vanuit het mooie Bali!!

Kus, Maurena