Zoals beloofd aan een aantal, zal ik om de zoveel dagen een update proberen te posten van mijn reis door Indonesië. Om het spits af te bijten de eerste vier dagen van mijn vakantie, mijn avontuur!
25 augustus: the day before
Vandaag slaap ik wat uit en begin ik eindelijk aan die helse klus: mijn backpack inpakken! Ik stel het al een paar dagen uit, maar nu moet ik er wel aan geloven. Ik doe nog een wasje, stel het nog meer uit en wacht tot mijn zusje er is. Ik krijg een enorm grappig kaartje van haar met een superlieve tekst erin en een ketting met op de doos de tekst: follow your dreams, enjoy! Het kaartje gaat mee mijn backpack in, zodat ik het kan terug lezen als ik haar mis. Ik hou zoveel van deze doerak!
Na het avondeten knapt m’n zusje een uiltje (of vijf) en ga ik nu echt inpakken. Eigenlijk valt het achteraf mee en is het zo gepiept. Zoals gewoonlijk gaan we na twaalven slapen, ondanks dat m’n zusjes wekker ons om 04:45 zal wekken.
26 en 27 augustus: d-day!
Dinnie Uz is er om 11 uur om nog even bij te kletsen en de laatste dingen door te nemen omdat ze tijdens mijn reis op mijn Hobbitshuisje zal passen. Mijn ouders arriveren een uurtje later en zie de zenuwen van hun gezichten af. Wat doe ik mijn lieve ouders toch aan?! M’n vader ijsbeert wat rond en mijn moeder maakt grapjes met Uz. Ondertussen wordt ik overspoeld met lieve appjes van familie en vriend(inn)en om mij een goede reis te wensen. Cherish that!
Aangekomen bij Schiphol, check ik in -uiteraard kreeg ik een error toen ik thuis wilde inchecken- en geef ik mijn bagage af. Ik knuffel en kus mijn ouders gedag en denk aan leuke dingen om niet te hoeven huilen. Dit lukt (het lukte, het lukte!) en ik ga snel door de douane. Eerlijk gezegd dacht ik op dat moment: k u t ! Wat doe ik mezelf toch aan?! Waarom moet ik dit perse alleen doen?! Ineens word ik zenuwachtig. Gelukkig duurt dit maar een fractie van een seconde en focus ik mij gelijk weer op mijn doelstellingen en dromen!
Na ruim een uurtje wachten in het vliegtuig mogen we om 16:20 de lucht in. Ik zit lekker bij het raam en de twee plekken naast mij zijn leeg. Wat een feest met al die ruimte voor kleine Dora!
Om 22:30 Nederlandse tijd land ik op Dubai Airport. Wat een adembenemend uitzicht al die lichtjes! Het is hier twee uur later en thank god voor gratis Wi-Fi. Weliswaar maar voor een half uur, maar genoeg om het thuisfront te appen. Mijn overstaptijd op Dubai is 4 uurtjes, maar daar was in Nederland al een uurtje vanaf afgesnoept 😉 Whoop whoop!
Na een totale vliegtijd van 14,5 uur land ik op Jakarta Airport en neem ik een Blue Bird taxi naar mijn hotel. Chill hotel en aardig personeel.
28 augustus: Jakarta dag 1
Wakker worden met een katergevoel van hier tot Tokyo (ok, dat is vanaf Indonesië niet heel ver meer :p) is geen pretje en slaap daarom na 09:00 nog door tot 14:00. Lang leve de jetlag, hurray! Het hotel is in het centrum gelegen en ga rond 15:30 de stad verkennen. Ook wil ik meteen een treinticket naar Yogyakarta kopen en moet met mijn stirt-between-my-legs erachter komen dat de directe ritten vol geboekt zijn. Daarom koop ik een ticket naar Bandung om daar weer op een andere trein te stappen naar Yogyakarta. De totale prijs is slechts 30 euries voor 12 uur treinen. Voor hetzelfde bedrag heb ik ook een vliegticket en ben ik er met een uurtje. En waarom deze gekke Henkie kiest voor een treinreis? Omdat het uitzicht met daglicht super schijnt te zijn. Dus dan proberen we dat uiteraard uit. Tijd zat.
In de stad heb ik veel aanspraak door de lokale bevolking, maar komt dit totaal niet als vervelend over. Ze zijn eerder behulpzaam en krijg zelfs nog een gratis scooterritje aangeboden (nee pap, die heb ik niet aangenomen). Jakarta doet mij veel denken aan Bangkok, alleen geen tuk-tuks, maar becaks en nog meer scooters/motors. Ondanks dat de zon schijnt, merk je dat de smog dominant aanwezig is in Jakarta. Een grauwe waas hangt over en door de stad.
Tijdens het avondeten -en dus mijn eerste echte Indonesische avondmaal- voel ik mij een stomme westerling, want ik mis mijn mes en klungel soms wat met eten, haha. But I don’t care, want ik geniet maximaal van dit overheerlijke eten.
29 augustus: mijn treinreis naar Yogyakarta
Vannacht heb ik slechts twee uurtjes geslapen en heb ik wederom gevochten met meneer jetlag (en deze dus dik verloren). Gelukkig had ik alles al ingepakt en pak ik de taxi naar treinstation Gambir in Jakarta. Het dak van het station doet mij denken aan station Zaandam (Jakkie bah! En ja, ik weiger daar een foto van te posten). Om toegang tot het perron te krijgen, wordt je kaartje -op naam- gecontroleerd met een paspoortcontrole. Voor vertrek en tijdens de treinrit wordt je kaartje nogmaals gecontroleerd. Yup, zwart rijden op Java is geen optie.
Dit eerste treinritje zal 3 uurtjes duren en voor omgerekend nog geen € 6,50 zit ik in de “exclusieve klas” met lekker de airco aan, een kussentje en voetsteuntje. Owja, echt geniaal dat ze zowel op alle stations als in de trein stopcontacten hebben: altijd-bereikbaar-en-online.nl! Ook komen er regelmatig vrouwtjes langs om je vuilnis op te halen, zodat alles netjes blijft. NS, eat your heart out!
Naarmate we Jakarta uitrijden, zie en merk je meer de armoede buiten de stad. Krakkemikkige huisjes langs het spoor, maar wel met een satelliet en veel Indonesische vlaggen. Helaas zit ik aan het gangpad, terwijl ik echt had gevraagd naar een raamplek. Stiekem baal ik, want op mijn andere ticket is af te lezen dat ik ook een plekje aan het gangpad heb. Dit kan nog eens een lange en saaie treinrit worden.
Bij aankomst bij Bandung snel ik mij naar het toilet, want deze held op sokken durfde het in de trein niet aan. Echter lijkt het een soort fear factor challenge te worden: het is een te kleine wc met zo’n gat, alleen kan ik dus nergens mijn bagage kwijt. Met mijn backpack op mijn rug en mijn rugtasje voorop, oefen ik mijn squat en kom ik er goed (en droog! :p) vanaf! I did it, I did it!
Om de tijd te vullen, koop ik wat lekker Indonesisch smikkelwerk en waan mij even op de Pasar Malam. Er speelt namelijk een bandje wat mij veel moet denken aan de Indorock-band. De volgende keer op de Pasar in Nederland zal ik dus denken aan station Bandung op Java.
Ik heb mazzel, want de reiziger van stoel 11A (lees: het raamplekje) is er niet, dus ik zit lekker op een stekkie bij het raam. Voel me nu echt zo’n kleine, blije Dora! Ik zet Benjamin Francis Leftwich op en geniet van de mooie natuur waar we met de trein voorbij razen, ondanks dat het bewolkt is. Om 18:00 is het al pikdonker en is er buiten niks meer te zien. Ik besluit daarom mijn uitgeschreven momenten in een verhaal te typen, zodat mijn eerste reisblog online kan.
Om 00:46 kom ik aan op station Yogyakarta en wordt ik overspoeld door taxichauffeurs. Lieten ze je in Jakarta met rust als je “nee” zei, lopen ze hier met je mee en vragen ze waar je heen gebracht moet worden. Na een hele dag treinen wil je even acclimatiseren en rustig op je kaartje kunnen kijken waar je bent. Dit gaat dus voor geen meter en ik loop maar even van het station weg, want deze mensen zitten iets te veel in Maurena’s aura. Op hetzelfde moment zie ik het Nederlands stelletje wat achter mij in de trein zat en haast mij naar hun toe.
We blijken in dezelfde wijk onze hotels te hebben en besluiten lopend te gaan. Tja, principe kwestie omdat die taxichauffeurs nog steeds om ons heen stonden. Uiteindelijk blijkt het iets langer lopen te zijn en lijkt deze nachtelijke wandeltocht meer op een avondvierdaagse gecombineerd met een zoekspel.
Nadat Linda per ongeluk een megagrote kakkerlak vermorzeld met haar slipper, ik een kikker voor de helft verlam en Tom zich –net aan– niet schuldig maakt aan deze niet bedoelde dierenleed, vinden zij als eerste de straat van hun hotel en had ik mij vergist in de straatnaam van mijn hotel. Oeps, foutje van Mautje. Gelukkig is mijn hotel iets verder op en plof ik om 02:30 (!!) eindelijk op mijn bed!
Ik klets bij met de lieve bewakers van mijn Hobbitshuisje, laat mijn ouders en zusje mijn nieuwe mooie onderkomen zien en krijg te horen dat Jordan haar vliegticket heeft geboekt naar Nederland!! 🙂 #excited
Om 03:30 besluit ik te gaan slapen om vervolgens om 04:30 gewaakt te worden door de gebeden die door de stad galmen. Om 08:00 gaat mijn wekker en besluit het ontbijt maar even over te slaan. Yes, de man met de hamer zal ik vandaag wel weer tegen komen.
Een gelukkig en blij gevoel stroomt door mijn lichaam. Na amper wat gezien en beleefd te hebben, hou ik nu al van dit land!
Dikke kus voor jullie! 💜
P.s. Vandaag (30 augustus) geen wolkje aan de lucht en zo rond de 30 graden. Vriend(innet)jes die vandaag naar Voltt gaan, have fun en doe een dansje voor mij!
maurenalevina.com 