Daar is ie dan -ik doe in mijn hoofd Wickie de Viking na-, het onderwerp van mijn tweede blog: mijn perfectionisme. Ik begin met een stukje educatie om te vertellen wat perfectionisme volgens meneer van Dale en mevrouw Wikipedia is.
(Na een kort onderzoek , is het toch meneer ipv mevrouw Wikipedia. Wist je dat Wikipedia in 2001 is opgericht door Jimmy Donal Wales met zijn medewerker Larry Sanger? En dat de website onderdeel is van een organisatie zonder winstoogmerk? Mijn motto: als een feitje een Triviant vraag kan zijn, moet je deze onthouden en delen!).
Ok, ‘cut the crap’. Verder met mijn blog.
Van Dale: per·fec·ti·o·nist (de; m,v; meervoud: perfectionisten)
1 iem. die streeft naar perfectie
Wikipedia: een obsessief verlangen om handelingen perfect uit te voeren.
Die idioterie qua ordelijk zijn, stamt af uit mijn peuterperiode. Volgens mijn moeder had ik hier namelijk als klein kind –voor de duidelijkheid: toen ik nog in de buggy zat, want ik ben nog steeds klein– al de dwangneurose om alles recht te leggen en op te ruimen. Als zij bijvoorbeeld bij de supermarkt in de rij van de kassa stond, stond ik alle pakjes kauwgom en repen recht en op zijn plek te leggen.
Tijdens mijn school- en studiejaren heb ik ook altijd naar maximale perfectie gestreefd en weet ik nog mijn eerst behaalde zes op de middelbare school. Het was een schriftelijke overhoring voor het vak Engels en driekwart van de klas had een dikke onvoldoende. Menigeen zou zeggen: ‘wat zeur je dan, zeikwijf! Dan is een zes toch hartstikke goed?!’ Ik had er destijds buikpijn van en keek er tegen op dit tegen mijn ouders te vertellen. Nu moet ik er heel hard om lachen en snap ik de buikpijn eigenlijk ook niet zo goed.
Iets loslaten kan ik pas als de onderste steen boven is of als het maar logisch in mijn hoofd is. Het maakt niet uit of het nu een positief of negatief eind heeft: als ik het maar uitgebreid heb kunnen analyseren en alle mogelijkheden heb uitgewerkt. Vervolgens moet er dus eentje stroken met de werkelijkheid en is dat opgelost om opgeslagen te worden in mijn archief. Daar blijven die gedachten en wellicht dat ik deze er ooit weer uit haal als cold case. Je weet maar nooit ;). Ik heb het ook tijdens gesprekken; als je bijvoorbeeld een naam bent vergeten of het exacte verhaal niet meer weet. Het liefst (en dat doe ik dan ook 9 van de 10 keer) pak ik dan mijn telefoon en zoek ik dit meteen op. Er blijft anders een ongestilde honger in mij groeien.
Gelukkig kan ik steeds beter dingen en gebeurtenissen (sneller) ‘(los)laten’ en accepteren zoals het is. Wat nog wel logisch -in mijn maatstaven- en geordend moet zijn, zijn bepaalde spullen in mijn (woon)omgeving. Hierdoor creëer ik weer wat meer rust voor mijzelf. Wat voor mij efficiënt lijkt, kan voor een ander super omslachtig zijn of overdreven. Ik zal een aantal dingen opsommen:
- Mijn cd’s moeten op artiest zijn gesorteerd en dan in volgorde van verschijningsdatum.
- Mijn boeken zijn onderverdeeld in genres.
- Mijn kleding is gesorteerd op kledingsoorten.
- Mijn servies moet netjes liggen eveneens mijn bestek (die in dezelfde richting liggen, netjes als een treintje achter elkaar en van klein naar groot gestapeld).
- Mijn geurtjes staan in kleurgroepjes en mijn nagellak op merk (en dan het liefst ook op kleur).
- Etiketten van mijn (alcoholische) drankvoorraad moeten in dezelfde richting staan.
- Handdoeken netjes/op dezelfde manier opgevouwen en om en om op kleur.
- In mijn portemonnee zijn (eventuele) briefjes geld gekopt en gesorteerd op waarde.
- Je merkt al aan mijn opsomming, er ‘moet’ veel…..
In boeken en op internet is te vinden dat perfectionisme onder andere wordt veroorzaakt door angst om te falen, de controle te verliezen en/of niet de waardering te krijgen die je wilt. Hier kan ik mij goed in vinden. Perfectionisten kunnen vaak niet tegen onverwachte veranderingen. Hoe tegenstrijdig het klinkt, ben ik in mijn vrije tijd impulsief en vind ik de onverwachte gebeurtenissen het leukst! Zo was mijn reis naar Tokyo vorig jaar uit enthousiasme en kort van tevoren gepland en besloot ik twee weken voor vertrek een roadtrip door Oost Europa te maken met mijn vriendinnetje die ook perfectionistisch is ingesteld. Naast wat neurotische trekjes, hebben wij zwaar genoten en alles (ongepland) op ons af laten komen. En dat zonder kortsluiting in onze hoofdjes!
Perfectionisme: een goede of slechte eigenschap? Laten we het houden op een interessante karaktertrek die mij gedreven, creatief, analyserend, initiatiefrijk en soms iets neurotisch maakt!
maurenalevina.com 